اثر متقابل محرومیت از نور و ملاتونین بر القای ltp در نورون های ناحیه ca۱ هیپوکامپ موش صحرایی

سابقه و هدف: سیگنال­های حسی محیطی به ویژه در اوان زندگی اثر شگرفی در تکامل و عملکرد مغز دارند. در این تحقیق اثر محرومیت از نور و هورمون ملاتونین روی پدیده­ی تقویت پاسخ­های میدانی ثبت شده در ناحیه ca1 هیپوکامپ مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش­ها: این مطالعه به صورت in vivo روی دو گروه ( 32 n= ) در موش­های صحرایی نر 45 روزه صورت گرفت. یک گروه در دوره­های روشنایی ـ تاریکی استاندارد ( light reared-lr ) و گروه دیگر از بدو تولد تا لحظه ­ی آزمایش در تاریکی کامل ( darkreared-dr ) پرورش یافتند. موش­های هر گروه به دو زیرگروه کنترل و دریافت­کننده دارو تقسیم شدند. با تحریک کولترال شافر ناحیه ca3 هیپوکامپ، پاسخ­های میدانی نورون­ها در ناحیه­ی ca1 ثبت شدند. 30 دقیقه پس از پایدار شدن پاسخ­ها، در گروه­های کنترل، نمکی و در گروه­های دارو، ملاتونین با غلظت 2 میکروگرم تزریق گردید و 30 دقیقه دیگر ثبت ادامه یافت. سپس تحریک تتانیک اعمال شد و آزمایش به مدت 120 دقیقه دیگر ادامه یافت. نتایج: نتایج این مطالعه نشان می­دهد که در هر گروه کنترل lr و dr ، ltp القا شد ولی بزرگی و پایداری آن در گروه lr بیشتر بود. ملاتونین در هر دو گروه ltp را کاهش داد. این کاهش در موش­های lr بسیار محسوس­تر از موش­های dr بود. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که ملاتونین موجب مهار ltp در پاسخ­های ناحیه ca1 می­شود که این اثر مهاری در گروه lr بسیار برجسته است. علت اثر ناچیز ملاتونین در گروه dr می­تواند به حساسیت پایین­تر گیرنده­های این هورمون به دلیل افزایش سطح سرمی ملاتونین ناشی از نگهداری حیوانات در تاریکی نسبت داده شود.